TIPS & TRICKS

Zomer, zon en zee voor uw hond.

 

Dagje naar het strand? Dit kan een waar plezier zijn! Maar vraag u wel goed af of u de hond hiermee een plezier doet! De ene hond vermaakt zich kostelijk met zand en water, de andere hond zal het al snel te warm vinden.

Als u besluit dat uw hond er evenveel plezier aan zal beleven als uzelf, en u neemt uw viervoeter mee dan raad ik u aan het artikel over oververhitting (terug te vinden op mijn website) nog eens door te nemen.

Neem zowiezo een handdoek mee waar de hond op kan liggen (zo lekker is dat hete zand niet) en een parasol of paraplu voor de nodige schaduw. Natuurlijk vergeet u ook niet om een bak vers water voor de hond mee te nemen. Kijk ook eens op de lijst met overige verfrissingsmogelijkheden

https://www.canifel.be/tips-tricks/oververhitting/

 

Houd er rekening mee dat de hond niet overal welkom is! Op veel standen mag de hond tijdens de zomermaanden niet of alleen ’s avonds komen. Lastig als u daarvoor dat hele stuk hebt gereisd en daar te plaatse pas achter komt.

Een overzicht van de regels aan de belgische kust:

 

De Panne

Ten westen van het Leopold I-monument: van 1 april tot 30 september aan de leiband.
Tussen Esplanade en Canadezenplein: van 1 april tot 30 september verboden.
Ten oosten van Canadezenplein: toegestaan, mits aangelijnd.

Koksijde-Oostduinkerke

Van 1 april tot 1 september zijn honden toegelaten in enkele gedoogzones, mits aangelijnd: Grens De Panne tot Lucionplein in Sint Idesbald , van Vredestraat tot aan de G. Scottlaan en van Fairybankhelling tot Westenwindhelling in Oostduinkerke.

Nieuwpoort

Tussen 15 juni en 15 september is het verboden om met de hond op het strand te wandelen.

Westende-Middelkerke

Tussen 15 juni en 16 september is wandelen op het strand verboden, behalve op het gedeelte naast de bewaakte zone Sint-Laureins, richting Nieuwpoort en op het strand naast de zone Carlton, richting Oostende. De hond hoeft niet aangelijnd te zijn.

Oostende

Vanaf de paasvakantie tot 1 oktober mogen honden niet op het strand, met één uitzondering en mits aangelijnd: van de Westlaan tot aan de grens met Middelkerke.

Bredene

In juli en augustus zijn honden tussen 10.30 uur en 18.30 uur niet toegelaten op het strand. Het mag wel, mits aangelijnd, vanaf de zone Twins tot aan de grens met Oostende en tussen reddingspost 6 en het naaktstrand. Vanaf 15 oktober tot 15 maart mogen de viervoeters loslopen over heel het strand.

De Haan – Wenduine

Tussen 1 juni en 15 september zijn honden niet overal toegestaan op het strand en in de duinen, weliswaar tussen 10 en 19 uur. Speciale borden tonen aan waar het wel mag.

Blankenberge

Vanaf de paasvakantie tot 15 september mag je tussen de Gadeynehelling en het staketsel niet op het strand. In de overige zones mag het dan weer wel, mits aangelijnd.

Zeebrugge

Tussen 15 maart en 15 oktober zijn honden overal op het strand verboden, behalve in de zone tussen het einde van de zeedijk in Zeebrugge en de grens met Blankenberge, mits aangelijnd.

Knokke-Heist

Tussen 15 maart en 15 oktober zijn honden vanaf 9 uur en tot 21 uur verboden op het strand. Enkel in de zone vanaf Het Zoute, voorbij Surfers Paradise zijn honden de hele dag toegelaten, mits aangelijnd.

Klik op de volgende link om het volledige artikel in pdf-formaat te downloaden.

 

Summertime! Voor ons, als mensen, is het af en toe al puffen en blazen. En dan hebben honden nog eens een vacht die isolerend werkt! Zodra de omgevingstemperatuur boven de 20°C uitkomt, kan het voor uw hond al onaangenaam warm zijn. Honden kunnen namelijk enkel langs de tong en voetzolen warmte kwijtraken. Oververhitting ligt op de loer en het kan sneller gaan dan u denkt.

 

• Symptomen van oververhitting
• Wat te doen bij oververhitting
• Voorzorgsmaatregelen
• Overige risico’s bij warm weer

Klik op de volgende link om het volledige artikel in pdf-formaat te downloaden.

ZOMERTIP: Maak een ijslolly voor uw viervoeter!

 

Tijdens de warmere periodes is het altijd aan te raden om uw hond zo veel mogelijk vers water te laten drinken. Maar een waterbak is ook maar een waterbak en daarom geven we u graag wat tips mee. Een ijslolly is makkelijk te maken en uw hond zal er een hele tijd van genieten. U geeft hem/haar het ijsje wel het best buiten, in de schaduw.

Bij uw dierenspeciaalzaak kan u zich een Kong aanschaffen, de grootte is afhankelijk van de grootte van uw hond. Een Kong is een veilig en zeer veelzijdig stuk speelgoed. Uw hond kan er geen stukken vanaf bijten, zodat er geen gevaar bestaat dat hij/zij van het rubber iets zou inslikken. En u kan er tijdens een zomerperiode heel gemakkelijk een ijslolly van maken!
Dit doet u door het kleine gaatje dicht te smeren met pindakaas, smeerkaas, of iets anders. U zet de Kong met het kleine (dichtgeplakte) gaatje naar beneden in een glas of bakje zodat u makkelijk de holte binnenin kan vullen met water (gemixed met blikvoeding of brokken), bouillon (zonder zout!), viyo (soort ‘drinkyoghurt’ voor hond of kat).
U kan natuurlijk ook gewoon een drinkbekertje (plastic of karton) vullen en invriezen. Vergeet daarna niet het omhulsel te verwijderen voor u het aan het dier geeft.

Om het geheel een stokje te geven, en om tevens het gebit van het dier een reinigingsbeurt te geven, kunt u de Orozyme RF sticks gebruiken. Deze zijn bij de meeste dierenartsenpraktijken te koop en zijn een effectieve manier om het gebit van uw hond te onderhouden.

 

Ook voor katten is het een plezier om even met een ijslolly bezig te zijn. Kijk op mijn facebook pagina voor meer tips.

Stress signalen bij honden

 

Honden en mensen spreken nu eenmaal niet dezelfde taal. Waar de mens heel erg gericht is op wat gezegd wordt (verbale communicatie), krijgt een hond de meeste informatie uit lichaamstaal (non-verbale communicatie).

Onderstaand schema geeft weer hoe een hond kan reageren als hij zich gestresseerd of bedreigd voelt. Hoe eerder u de signalen herkent bij uw hond, hoe eerder u kunt ingrijpen.

 

Let op: honden houden zich niet netjes aan alle stapjes of de volgorde van de stapjes. Al deze gedragingen geven aan dat uw hond in meer of mindere mate stress ondervindt!

 

 

• “Baasje, ik weet niet goed wat ik van prikkel ‘X’ moet verwachten en vind het heel spannend”.
• de signalen in geeltinten: “Baas, prikkel ‘X’ is er nog steeds en ik word er hoe langer hoe benauwder van!”.
• de signalen in roodtinten: “Mens! Ik zei je toch dat ik het niet vertrouwde!! En jij deed er niets mee, dus nu moet ik het zelf oplossen!!!”.

 

Klik hier voor een voorbeeldfilmpje met uitleg

 

Een hond die gromt, blaf, snapt, bijt… is afschrikwekkend. Het is iets wat geen enkele eigenaar bij zijn hond wilt zien. Agressie is niet meer dan een communicatiemiddel, maar wel één die ernstig genomen moet worden! Het is geen karaktereigenschap waarmee hij geboren wordt.

 

Een hond bijt praktisch nooit “zomaar” uit het niets. Hij kan echter leren dat agressie een efficiënte manier is om uit een stresserende of bedreigende situatie te ontsnappen. Als dat het geval is dan moeten we ons 2 vragen stellen.

• Waarom voelt de hond zich zo ongemakkelijk? Welke emotie ligt aan de basis van agressief gedrag?
• Waarom vertoont de hond in de gegeven situatie zulk explosief gedrag? Zou het kunnen dat de mens geen gehoor heeft gegeven aan de zachte stem van de hond, waardoor hij zich genoodzaakt voelt om dan maar direct te gaan schreeuwen?

Een hond die agressie vertoont kan heel zelfverzekerd overkomen. De oren naar voren, lichaam groot, gewicht naar voren, de staart omhoog… Maar schijn bedriegt: meestal zijn deze honden bang! Als u heel goed kijkt, zult u zien dat hun lichaamstaal veranderd op het moment dat ze reageren. Gedurende een fractie van een seconde gaat hun staart iets lager en kunnen hun oren of gewicht naar achteren gaan. In dat korte moment geven ze de ware motivatie van hun agressie bloot: ze voelen zich bedreigd en genoodzaakt om agressie te gebruiken om uit de netelige toestand te ontsnappen.

 

De zelfverzekerde ‘bluf’ houding is het resultaat van aangeleerd gedrag. Eens een bange hond merkt dat agressie hem uiteindelijk uit de benarde positie helpt, zal hij overtuigender worden in het vertonen van dat gedrag én het herhalen.
Dus hoewel de hond zelfverzekerd líjkt, is de oorspronkelijke onderliggende emotie nog steeds angst!

Als het buiten hondenweer is, is een zoekspelletje een ideale binnenshuis activiteit om uw hond zowel mentaal als fysiek bezig te houden!

En het hoeft heus niet ingewikkeld te zijn! Klik op onderstaande moeilijkheidsniveaus voor meer uitleg over het aanleren van het zoekspel.

• Voor de beginnende zoeker
• Voor de gevorderde zoeker
• Voor de expert zoeker

Tot slot: veel zoekplezier! Maak van een dagje hondenweer een leuke speeltijd!
Klik op de volgende link om het volledige artikel in pdf-formaat te downloaden.

Hoe kon je?

Jim Willis

Toen ik pup was, amuseerde ik je met mijn gekke streken en maakte ik je aan het lachen.  Je noemde mij je kind, en ondanks een aantal kapot gekauwde schoenen en wat vermoorde kussentjes werd ik je beste vriend.

Als ik “stout” was, schudde je met je vinger naar me en vroeg je me “hoe kon je?”, maar dan gaf je weer toe en rolde je me op mijn rug om mijn buik te kriebelen.

 

Mijn zindelijkheidstraining duurde wat langer dan verwacht omdat je het vreselijk druk had, maar daar hebben we allebei hard aan gewerkt.

Ik weet nog dat ik ‘s nachts mijn neus tegen je aanschurkte en dat ik naar je diepste geheimen en dromen luisterde, en ik kon me geen beter leven voorstellen.  We maakten lange wandelingen en renden door het park, maakten ritjes in de auto, stopten om een ijsje te kopen (ik kreeg alleen het hoorntje want “ijs is slecht voor honden”, zei je) en ik deed lange dutjes in de zon en wachtte tot je aan het eind van de dag thuis zou komen.

 

Geleidelijk ging je meer tijd aan je werk en je carrière besteden, en meer tijd aan het zoeken van een menselijke partner.  Ik wachtte geduldig op je, troostte je als je gekwetst of teleurgesteld was, gaf je nooit op je kop als je een verkeerde beslissing nam en sprong vrolijk in het rond als je thuis kwam.

En toen werd je verliefd.  Zij – inmiddels je vrouw – is geen “hondenmens”.  Toch verwelkomde ik haar in het huishouden, probeerde haar genegenheid te geven en gehoorzaamde haar.  Ik was gelukkig omdat jij gelukkig was.

 

Toen kwamen de menselijke baby’s en ik deelde in je opwinding.  Ik was gefascineerd door hun roze huidje, hoe ze roken, en ik wilde ze ook bemoederen.  Alleen maakten jij en zij je zorgen dat ik ze pijn zou doen, en ik werd de meeste tijd naar een andere kamer verbannen, of naar de bench.  Oh ik wilde zo graag van ze houden, maar ik werd een “gevangene van de liefde”.

Toen ze groeiden, werd ik hun vriend.  Ze hingen aan mijn vacht en trokken zichzelf op wiebelige beentjes op, staken vingers in mijn ogen, onderzochten mijn oren en gaven mij kusjes op de neus.  Ik hield van ze en van hun aanraking – jouw aanrakingen waren nu zo zeldzaam – en ik zou hen met mijn leven hebben verdedigd als het nodig was geweest.  Ik glipte stiekem in hun bedden en luisterde naar hun zorgen en geheime dromen, en samen wachtten we op het geluid van jouw auto op de oprit.

 

Er was een tijd dat, als anderen je vroegen of je een hond had, je een foto van mij uit je portefeuille haalde en hen verhalen over mij vertelde.  De afgelopen jaren antwoordde je slechts “ja” en veranderde je van onderwerp.  Ik was van “jouw hond” verworden tot slechts “een hond”, en iedere euro die je aan mij besteedde werd er een teveel.

 

Nu heb je een carrièrekans in een andere stad, en jij en je gezin verhuizen naar een appartement waar geen honden toegestaan zijn.  Je hebt de juiste beslissing genomen voor je “gezin”, maar er was een tijd dat ik je enige gezinslid was.

 

Ik was blij opgewonden over de autorit, tot we bij het dierenasiel stopten.  Het rook naar honden en katten, naar angst, naar hopeloosheid.  Je vulde de paperassen in en zei “ik weet zeker dat jullie een goed tehuis voor haar vinden”.  Zij haalden hun schouder op en keken je meewarig aan.  Zij kennen de harde werkelijkheid voor een hond van middelbare leeftijd, zelfs een met “papieren”.

Je moest de vingertjes van je zoon van mijn halsband lostornen terwijl hij schreeuwde “Nee papa!  Laat ze niet mijn hond meenemen!”  En ik maakte mij zorgen om hem, en over wat je hem hiermee had bijgebracht over vriendschap en trouw, liefde en verantwoordelijkheid, en over respect voor alle leven.

Je gaf me een afscheidsklopje op mijn hoofd, je vermeed mij in de ogen te kijken, en weigerde beleefd mijn halsband en riem mee te nemen.  Je moest nog een deadline halen – en ik nu ook.

 

Na je vertrek zeiden de twee aardige dames dat je waarschijnlijk al maanden wist dat je zou verhuizen en dat je geen poging had gedaan om een goed tehuis voor me te vinden.  Ze schudden het hoofd en zeiden “hoe kon je?”

 

Ze geven ons hier in het asiel zoveel aandacht als mogelijk is met hun drukke bezigheden.  Ze voeren ons natuurlijk, maar al dagen heb ik geen trek meer.

In het begin rende ik iedere keer als er iemand langskwam naar het hek hopend dat jij het was.  Dat je van gedachten was veranderd.  Dat dit allemaal slechts een nare droom was.

Of ik hoopte tenminste dat het iemand was die medelijden met me had, die me zou redden.  Toen ik me realiseerde dat ik niet opkon tegen die met gekke fratsen aandacht vragende pupjes, die geen idee hadden wat hen te wachten stond, trok ik me maar terug in het verste hoekje van mijn kennel en wachtte af.

 

Ik hoorde haar voetstappen toen ze me kwam halen aan het eind van de dag, en ik liep met haar terug de gang door naar een aparte kamer.  Een gelukzalig stille kamer.  Ze plaatste me op de tafel en wreef over mijn oren en vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken.

Mijn hart bonkte in afwachting van wat er ging gebeuren, maar ook voelde ik een zekere opluchting.  De “gevangene van de liefde” was aan het einde van haar dagen gekomen.  Omdat het mijn aard is, had ik met haar te doen.  De last die zij moet torsen is zwaar, dat weet ik zoals ik ook altijd jouw stemmingen aanvoelde.

Voorzichtig plaatste ze een tourniquet om mijn voorpoot terwijl een traan over haar wang gleed.  Ik likte haar hand op dezelfde manier als ik altijd bij jou deed om je te troosten, al die jaren geleden.

Met grote vaardigheid liet ze de injectienaald in mijn ader glijden.  Toen ik de steek voelde en de koele vloeistof die zich door mijn lichaam verspreidde, ging ik slaperig liggen, keek haar in de ogen en fluisterde hoe kon je?”

Misschien begreep ze mijn hondentaal, want ze zei “het spijt me zo”.  Ze hield me tegen zich aan en legde mij haastig uit dat het haar taak was ervoor te zorgen dat ik naar een betere wereld ging, waar ik niet genegeerd, mishandeld of verlaten kon worden of voor mezelf moest zorgen, een plaats van licht en liefde, zo verschillend van dit aardse bestaan.

Met het laatste beetje energie dat ik nog had, probeerde ik haar met een laatste kwispel te vertellen dat mijn “hoe kon je?” niet tegen haar gericht was.  Ik dacht aan jou, lieve baas. Ik zal altijd aan je denken en altijd op je wachten.

Moge iedereen in je leven je zoveel trouw betonen.

 

Geschreven door Jim Willis, 2001.

 

Klik op de volgende link om de volledige tekst in pdf-formaat te downloaden.

Pasen, geen feest voor honden.
De gevaren van chocolade

 

Pasen! De klokken, de paashaas en/of zijn vele helpers zetten hun beste beentje weer voor om iedereen van eitjes te voorzien. Familie, gezelligheid en de zoektocht naar (chocolade)eieren.
Pasen is het grote feest van de chocolade. Maar is het wel een feest voor iedereen?
Chocolade bevat cacao en cacao bevat het stofje theobromine. Dit stofje is verantwoordelijk voor de heerlijke bittere smaak in cacao en chocolade, maar helaas ook de reden waarom chocolade giftig is voor honden. Gelukkig is de hoeveelheid theobromine in chocolade ook bij grote chocoladeconsumptie veilig voor de mens. Hoe komt het dan dat chocolade voor honden zo gevaarlijk, en zelfs dodelijk is? Waar mensen deze theobromine gemakkelijk opnemen (en afbreken) in hun stofwisseling, gaat dit bij honden veel langzamer waardoor het giftige waarden kan aannemen in hun lichaam. Dit geldt ook voor katten, paarden, en fretten.
Honden zijn dus veel gevoeliger voor chocolade dan mensen, dat staat vast. Maar hoeveel is teveel?
Allereerst hangt veel af van het soort chocolade. Cacao, extra pure en pure chocolade bevatten de grootste hoeveelheden theobromine. Hoe donkerder de chocolade, hoe gevaarlijker voor een hond.
Natuurlijk speelt de grootte van de hond ook een rol. Een grote hond kan, voordat hij ziek wordt, veel meer chocolade consumeren dan een kleine hond. Waarschijnlijk is er ook een groot verschil in toxiciteit tussen de verschillende hondenrassen.
Bovendien is er een individuele gevoeligheid voor theobromine. Bij de ene hond zal een bepaalde hoeveelheid chocolade geen enkel probleem opleveren, terwijl dezelfde hoeveelheid voor een hond van soortgelijk formaat wel ernstige problemen kan geven.
Er zijn wel grove richtlijnen vastgesteld. Onderstaande tabel geeft een houvast. Maar nogmaals, de hoeveelheid chocolade die voor jouw hond ‘veilig’ is kan hiervan sterk verschillen.

De enige veilige hoeveelheid chocolade voor een dier is geen chocolade!

Hoe merk je nu dat je hond teveel chocolade gegeten heeft? De symptomen beginnen 2 tot 4 uur na de inname: de hond is rusteloos (hyperactief), moet braken, wil veel drinken en dus ook plassen en heeft diarree. De toestand gaat achteruit wanneer de ademhaling sneller gaat, de hartslag stijgt en koorts uitbreekt. Enkele uren later kunnen er epileptische aanvallen en hartritmestoornissen optreden. Dit kan fataal aflopen.
Het is belangrijk om zo snel mogelijk na (vermoeden van) inname een dierenarts te contacteren! Deze zal als eerste de patiënt laten braken om de opname te beperken. Nu nemen de meeste honden niet de moeite om de chocolade uit de verpakking te halen. De gelijktijdige inname van verpakkingsmateriaal kan ervoor zorgen dat niet alle chocolade die in de maag aanwezig is kan worden uitgebraakt. Het toedienen van geactiveerde kool kan daarom noodzakelijk zijn. Er is helaas geen specifiek tegengif voor theobromine, maar de dierenarts zal de hond symptomatisch behandelen.
De grote afwezige in bovenstaande tabel is natuurlijk de witte chocolade. Deze bevat praktisch geen cacao en dus ook geen theobromine. Nu wil dat niet zeggen dat deze smakelijke traktatie daarom veilig is voor dieren. Alle chocolade bevat te veel suiker, wat erg slecht is voor de tanden en de algemene gezondheid. En de overmaat aan vet geeft bij dieren een verhoogd risico op pancreatitis en andere stofwisselingsziekten. Ook deze lekkernij is dus geen spek voor de bek van onze viervoeters.